Ξενύχτησα διαβάζοντας το Red Rising, το εθιστικό πρώτο μέρος μιας τριλογίας που προσεχώς θα δούμε και στον κινηματογράφο.
Πιο κλισέ τρόπος να περιγράψεις το τι συμβαίνει στο Red Rising είναι να το αποκαλέσεις μια μίξη από Hunger Games και Game of Thrones με φόντο την επιφάνεια του πλανήτη Άρη. Μόνο που έτσι αδικείς το πιο συναρπαστικό young adult μυθιστόρημα της χρονιάς. Αυτό που μετέτρεψε τον 26χρονο συγγραφέα του σε σουπερ-στάρ σε μια νύχτα.
Πάνε τρια χρόνια από τότε που οι υπεύθυνοι του εκδοτικού οίκου Random House ‘τσίμπησαν’ τον 23χρονο Pierce Brown, που τότε δούλευε ως υπεύθυνος ξεναγήσεων στο NBC. Διακρίνοντας μάλιστα τέτοια προοπτική στο Red Rising ώστε του έκλεισαν συμβόλαιο και για τα τρία βιβλία της τριλογίας, κάτι εξαιρετικά σπάνιο για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα.
Προφανώς κάτι παραπάνω ήξεραν καθώς πλέον, 20 μόλις μέρες μετά την κυκλοφορία του, το Red Rising όχι μόνο πουλάει σαν ζεστό ψωμάκι, αλλά δέχεται και συνεχόμενες πεντάστερες κριτικές. Ακόμη και από ‘δύσκολα’ μέσα όπως οι NY Times.
Εννοείται πως το Χόλιγουντ έχει ήδη μπει χοντρά στο παιχνίδι με την Universal να αγοράζει τα δικαιώματα έναντι επταψήφιου ποσού (σ.σ. o συγγραφέας έγραψε ο ίδιος και το σενάριο) με τον Mark Foster, σκηνοθέτη των World War, Finding Neverland και Monster’s Ball, να ετοιμάζεται να ξεκινήσει προσεχώς τα γυρίσματα.
Οπότε, ας μπούμε στο ψητό. Αξίζει, δηλαδή, το Red Rising το τεράστιο hype του;
Η απάντηση, από ένα άνθρωπο που προσπαθεί να διαβάζει όσο περισσότερα βιβλία γίνεται, είναι κατηγορηματικά ναι.
Σε πρώτη ανάγνωση μπορεί κάποιος να θεωρήσει την ιστορία του 16χρονου Darrow, ενός helldiver (χειριστής εξορυκτικού ρομπότ) στο βάθος του πλανήτη Άρη που ανήκει στην κάστα των Κόκκινων (σ.σ. η κοινωνία χωρίζεται σε χρωματικές κάστες, με τους Reds στον πάτο και τους -κάτι σαν ημίθεους- Gold στην κορυφή) κοινότυπη.
Ακριβώς επείδη περιλαμβάνει χιλιοπαιγμένα θέματα όπως έναν έφηβο ήρωα που δεν αντέχει την αδικία (σ.σ. του σκοτώνουν την νεαρή γυναίκα), συνειδητοποιεί πως είναι η κατάσταση (σ.σ. λένε σε όλη την κάστα του ψέματα ότι βοηθούν στο να γίνει ο Άρης κατοικίσιμος-κάτι που -SPOILER ALERT- έχει ήδη συμβεί εδώ και εκατοντάδες χρόνια) και ότι ουσιαστικά είναι σκλάβος, οπότε εκείνος γίνεται (σ.σ. αφού περνάει μια επίπονη σωματική μεταμόρφωση) ο ηγέτης μιας επανάστασης.
Ενώ, όπως ακριβώς και στο Hunger Games, στο κέντρο της δράσης υπάρχει μια αρένα όπου το αίμα χύνεται άφθονο. Συγκεκριμένα ένα πεδίο μάχης με 12 μεσαιωνικά φρούρια όπου οι επίλεκτοι μαθητές του σχολείου της elite καλούνται να κατακτήσουν όλες τις υπόλοιπες φυλές προκειμένου να αποφοιτήσουν και να κερδίσουν μια καλή ‘πρακτική’ δίπλα σε κάποιους από τους ‘χρυσούς’ αξιωματούχους (κυβερνήτες πλανητών, διοικητές στόλων κτλ).
Όλα αυτό σε ένα μέλλον όπου οι πάλαι ποτέ άποικοι της Γης στη Σελήνη, η οποία έχει μετατραπεί στο οικονομικό κέντρο του ηλιακού συστήματος, έχουν υποδουλώσει όλους τους υπόλοιπους και έχουν δημιουργήσει μια στρατοκρατική κοινωνία, τύπου αρχαίας Σπάρτης, όπου οι υπόλοιπες κάστες υπηρετούν τους ‘Χρυσούς’.
Συγκεκριμένα τους ‘Σιδερένιους Χρυσούς’, εκείνους δηλαδή που είναι πολεμιστές, δολοπλόκοι (τύπου Game of Thrones) και καταστροφείς πλανητών και όχι τα πιο επιρρεπή στις απολαύσεις μέλη της κάστας, που περνάνε το χρόνο τους πίνοντας, πετώντας στον αέρα με τις gravboots τους και κάνοντας σεξ με τους ‘Ροζ’, την κάστα που έχει φτιαχτεί για να προσφέρει ηδονή.
Όμως το Red Rising, παρόλες τις ομοιότητες με αντίστοιχα βιβλία του είδους, δεν είναι κοινότυπο. Κυρίως γιατί το σύμπαν που δημιουργεί ο Pierce είναι εντελώς πρωτότυπο, περίτεχνα πολυεπίπεδο και εντελώς κινηματογραφικό. Ενώ, ευτυχώς, ο rookie συγγραφέας δεν κάνει το τραγικό λάθος να στήσει την τριλογία του γύρω από ένα ερωτικό τρίγωνο, αλλά γύρω από το μοναχικό ήρωα και τις φιλίες ή έχθρες (ζωής) που αυτός δημιουργεί. Κάτι που σημαίνει ότι το θέμα είναι και περισσότερο ΄φιλικό προς τον άντρα χρήστη’.
Προσωπικά το βιβλίο, που ήταν 400 γεμάτες σελίδες, το τελείωσα σε μια μέρα. Και μου είναι αδιανότητο ότι θα χρειαστεί να περιμένω Χ χρόνια μέχρι να βγει το δεύτερο. Εκεί που τα πράγματα σκουραίνουν και ο καμβάς προφανώς επεκτείνεται και εκτός του πλανήτη Άρη.
Άσε που, τώρα που το σκέφτομαι λίγο καλύτερα, το Red Rising έχει περισσότερες ομοιότητες με τα Star Wars (σατανική αυτοκρατορία, κομπλέ με τεράστια διαστημόπλοια που σκορπούν θάνατο) και το Game of Thrones (θανάσιμα παιχνίδια εξουσίας ανάμεσα στις οικογένειες που ‘διοικούν’ κάθε πλανήτη) παρά, όπως το κατηγορούν, με το Hunger Games.
Πάντως, αν η κινηματογραφική του μεταφορά γίνει σωστά, είμαι σίγουρος ότι θα ‘τσακίσει’. Αν και θα χρειαστεί γερό budget για να αποδώσει σωστά αυτή τη μελλοντική κοινωνία γεμάτη μεταλλαγμένους (π.χ. η φυλή τρίμετρων πολεμιστών-bodyguards ή οι ιερόδουλες με φτερά στην πλάτη), υψηλή τεχνολογία, ανθρώπους που ίπτανται και υπέρμετρη χλιδή.
Στο τέλος της ημέρας το Red Rising είναι, αναπάντεχα, το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει φέτος. Και αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος ότι θα μιλάμε αρκετά χρόνια μετά.
Ακόμη και αν ο συγγραφέας, που επιμένει να μένει σε ένα μικρό διαμέρισμα μαζί με 3 συγκάτοικους, έχει στολίσει το μπάνιο του με όλα τα -εκατοντάδες- γράμματα απόρριψης από εκδοτικούς οίκους για να υπενθυμίζει στον εαυτό του πόσο στραβά μπορούν να πάνε τα πράγματα.
‘Όλη η ιστορία έχει να κάνει με το να απορρίπτεις τα όρια που οι άλλοι βάζουν πάνω σου και το υπέρτατο κακό που είναι η απληστεία. Επίσης με την μάχη του να γίνεις κάτι διαφορετικό από ότι η κοινωνία σου έχει πει ότι πρέπει να είσαι’